POR RICARDO DOMINGUEZ REY
Amigos meus, teño que dicirvos que hoxe invádeme unha gran pena e a
tristeza chegou o meu corazón, incluso confesareivos que chorei, chorei como un neno; o motivo non é outro de que, corre un rumor, como a pólvora, polas redes sociais, a falta dunha confirmación oficial, de que Jose Pepe podería abandonar a súa colaboración semanal no Diario de Arousa.
tristeza chegou o meu corazón, incluso confesareivos que chorei, chorei como un neno; o motivo non é outro de que, corre un rumor, como a pólvora, polas redes sociais, a falta dunha confirmación oficial, de que Jose Pepe podería abandonar a súa colaboración semanal no Diario de Arousa.
Debo dicir que non teño palabras para expresar todo a dor e a rabia que me invaden e o que sinto nestes intres e, soamente, podo preguntarme, en caso de que dita noticia sexa certa:
¿¡PORQUE!?
¿¡PORQUE!?
Nos sei cales son os motivos desta desgraciada decisión; si partiu do propio Jose Pepe dende aquí eu pídolle, é mais, implórolle de xeonllos, que recapacite e que non adopte tan drástica postura: a sociedade en xeral e a dereita mas carca e retrograda en particular seguen necesitados dos
seus artigos; os comentarios dun home “recto” e “integro” ; un cambades como dos que quedan poucos, o nexo de unión entre Fefiñans e Santo Tome, entre o “Laya” e o “Pintos”, pasando por “ a de Lupe”.
seus artigos; os comentarios dun home “recto” e “integro” ; un cambades como dos que quedan poucos, o nexo de unión entre Fefiñans e Santo Tome, entre o “Laya” e o “Pintos”, pasando por “ a de Lupe”.
¿Quen nos guiará agora entre tantos “rojos” e “progues”? ¿Quen lle dedicará a partir de hoxe eses comentarios tan seus, cheos de amor, tenrura e agarimo a Rajoy, Aragunde ou Feijoo?
Agora, mais que nunca, entendo a expresión “siempre
se van los mejores” ¡non hai dereito! ¡que mundo mais cruel! .
se van los mejores” ¡non hai dereito! ¡que mundo mais cruel! .
Si a decisión, querido Jose Pepe, veu motivada polas críticas recibidas por este blog, entre outros, que saibas que eran producidas pola envexa, a envexa a un mestre da pluma, a un observador da actualidade; en definitiva, a un guía das boas costumes, un home, como se definiu el mesmo, “de derechas, católico y sentimental” ...¿e os
nosos sentimentos, Jose Pepe? ¿acaso non che importan? ¡Eres cruel, Jose Pepe, moi cruel!; dásnos a probar os teus artigos, como o chef que da a probar o seu mellor prato e cando o noso estómago xa esta acostumado a tales “manxares” arrebátasnolo. ¡Eso non se fai, Jose Pepe!.
nosos sentimentos, Jose Pepe? ¿acaso non che importan? ¡Eres cruel, Jose Pepe, moi cruel!; dásnos a probar os teus artigos, como o chef que da a probar o seu mellor prato e cando o noso estómago xa esta acostumado a tales “manxares” arrebátasnolo. ¡Eso non se fai, Jose Pepe!.
Pola contra si a decisión partiu do director do xornal, quizais, pola pouca aceptación dos artigos, dende aquí
dígolle que os xenios, en moitas ocasións, son uns incomprendidos na súa época: Van Gogh apenas vendeu un cadro en vida e, hoxe en dia, é un dos pintores mais importantes do mundo; recapacite, sr. director, ¡está deixando fuxir a un artista!
dígolle que os xenios, en moitas ocasións, son uns incomprendidos na súa época: Van Gogh apenas vendeu un cadro en vida e, hoxe en dia, é un dos pintores mais importantes do mundo; recapacite, sr. director, ¡está deixando fuxir a un artista!
Dende aquí e neste momento, fago un promesa, si Jose Pepe recapacita e sigue escribindo, eu, no seu honor, abandonarei, temporalmente, o meu ateísmo, e, de cara a
próxima Semana Santa, falarei co parroco don Jose para fundar unha confraría a que denominarei “Do Perpetuo Fachorro” e, vestíndome de nazareno, percorrerei, flaxelándome, a distancia entre a igrexa parroquial e a igrexia de San Benito para dar grazas por poder seguir gozando das verbas do noso “escribidor” de cabeceira.
próxima Semana Santa, falarei co parroco don Jose para fundar unha confraría a que denominarei “Do Perpetuo Fachorro” e, vestíndome de nazareno, percorrerei, flaxelándome, a distancia entre a igrexa parroquial e a igrexia de San Benito para dar grazas por poder seguir gozando das verbas do noso “escribidor” de cabeceira.
Esperemos acontecementos e de que non se confirme tal noticia e Jose Pepe nos siga guiando coas súas “sabias” reflexións, os cambadeses non merecemos menos.
RICARDO DOMINGUEZ REY
FOTOS:GOOGLE
Ningún comentario:
Publicar un comentario