NA MODIA EXISTE UNHA CEPA ESPADEIRA DE MAIS DE 200 ANOS

O SEU PROPIETARIO ERNESTO FALCÓN , MOI ORGULLOSO DELA, A CAL DALLE TODA CLASE DE MIMOS.

O coñecido Ernesto Falcón, cambadés de solera, e

coñecido na nosa vila por ser un gran afeccionado  e directivo do ciclismo a nivel galego a estatal, ten moitas afeccións pero unha delas é cultivar o seu propio viño, onte ensinounos esta xoia da natureza, unha cepa de espadeiro cunha idadade duns 200 anos, a cal coida e

mima  como se dunha nena  tratara.  Todos os anos da o seu froito e el mesmo fai o viño, e agora que está xubilado podelle adicar moito mais tempo.

O Espadeiro ou torneiro é unha

ERNESTO FALCON

variedade de uva tinta (Vitis vinifera), cuxo orixe atopase en Galicia (España) e bastante na zona do Salnés. Utilízase para a produción de viño. Outros nomes cos que lla coñece son: arenal, espadal, espadeiro dá tinta, padeiro de basto, padeira de basto e tinta pobres. É unha planta de moito rendemento, pero, como outras uvas de calidade galegas, escasa. Produce viños con corpo, aromáticos, ácidos e de cor vermella intenso. Úsase para mesturar con outras

variedades. Segundo a Orde APA/1819/2007, trátase dunha variedade recomendada na comunidade autónoma de Galicia. Atópase na Denominación de Orixe Rías Baixas. Tamén hai espadeiro en Portugal. 

O Espadeiro é unha das 3 variedades tintas autóctonas do Val do Salnés (D.Ou. Rías Baixas), caracterízase por unha maduración tardía, no noso clima atlántico alcanza unha boa

maduración conservando unha acidez alta. Produce viños con corpo, aromáticos, de graduación media, ácidos e de cor vermella intenso. 

Un viño con sabor a terra galega, profundo e inquietante. Notas sutís herbas de aromáticas e balsámicos. O seu sabrosa rusticidad e a vibrante acidez marcan a personalidade deste viño. 

¡Ouh, espadeiro amante! ¡Ouh, roxo e quente 

sangue do corazón dá nosa terra! 

¡Acende vos corazóns dous apoucados! 

¡prende lume nas almas, viño celta! 

Ramón Cabanillas, o poeta da raza, cantou así ao viño espadeiro nunha composición titulada “Diante dunha cunca de viño espadeiro” publicada en 1917. Logo del, Álvaro Cunqueiro falou mil veces, e sempre ben, deste vello viño galego.