ESTREMECEDOR ARTIGO DE FARO DE VIGO
CANDO DEBIDO AOS RECORTES, O PROPIO FOGAR TÓRNASE CELDA .
Os pais de Tania Charlín sofren a imposibilidade de non poder dar á súa filla a atención que require a súa hidrocefalia ao non dispoñer de posibilidades para que acuda a Con Eles.
Tania é unha nova cambadesa que cumprirá 23 anos o próximo mes de abril. A hidrocefalia coa que naceu marca a súa vida e tamén a dos seus familiares. A imposibilidade de acometer o pago dos máis de mil euros que custa ao mes unha praza
non subvencionada no centro de día Con Eles, así como noutros de similares características, impide a Tania unha axuda de primeira necesidade tratándose dunha persoa dependente como ela. Incomprensiblemente, a falta de axudas converteu un servizo moi necesario para a súa calidade de vida nun artigo de luxo inaccesible.
non subvencionada no centro de día Con Eles, así como noutros de similares características, impide a Tania unha axuda de primeira necesidade tratándose dunha persoa dependente como ela. Incomprensiblemente, a falta de axudas converteu un servizo moi necesario para a súa calidade de vida nun artigo de luxo inaccesible.
Resulta difícilmente entendible como unha axuda tan necesaria como a que debería recibir Tania póidaselle negar por unha cuestión únicamente materialista. A condición humana ponse en dúbida ao coñecer que unha moza de tan só 22 anos non poida recibir a asistencia profesionalizada que require a hidrocefalia comunicante coa
que naceu, simplemente porque a súa familia non pode acometer tal carga económica.
que naceu, simplemente porque a súa familia non pode acometer tal carga económica.
Por iso, desde fai dous anos Tania pasou a pasar a maior parte do seu tempo de vida na súa casa. A súa nai María Dolores limpa atún nunha cadea de produción mentres o seu marido José Vicente coida do seu primoxénita debido a que é un deses seis millóns de españois que están na cola do paro. Cun fillo pequeno máis
ao seu cargo, resúltalles imposible dar á súa filla a posibilidade de recibir a atención profesionalizada que require a súa discapacidade.
ao seu cargo, resúltalles imposible dar á súa filla a posibilidade de recibir a atención profesionalizada que require a súa discapacidade.
María Dolores soña con que algunha administración salga ao paso dunha situación que preto de dez familias comparten na comarca. A impotencia de non poder dar aos seus fillos o espazo que converterá as súas vidas, e a dos seus achegados, en moito máis agradable. Unha simple praza nun centro especializado como o que a asociación Con Eles ten en Vilagarcía. Este centro de O Rial converteuse no paraíso inaccesible posto que a Xunta de Galicia non ten a ben aumentar o número de 25 prazas conveniadas que alí
dispuxo.
dispuxo.
A lei de dependencia tampouco ofrece posibilidade algunha neste sentido. A norma indica que si Tania quere recibir a atención que a súa hidrocefalia require os seus pais deberán abonar a esaxerada cantidade de 1.067 euros ao mes. Iso obrígalles a resignarse a que Tania converteuse nun máis dos moitos casos de persoas con problemas que ven como as administracións abandónanas logo dos 21 anos, idade ata a
que lle facilitan a atención nos centros especializados. No Centro de Educación Especial de Vilagarcía finalizou, fai dous anos, o contacto de Tania co mundo exterior. Agora a súa casa conxuga as veces de cela e fogar.
que lle facilitan a atención nos centros especializados. No Centro de Educación Especial de Vilagarcía finalizou, fai dous anos, o contacto de Tania co mundo exterior. Agora a súa casa conxuga as veces de cela e fogar.
´OS POLÍTICOS DEBERÍAN SABER O QUE SE SOFRE´
María Dolores non pode máis que resignarse á situación que lle tocou vivir. A súa decepción coa clase política é absoluta. Ten que ver como Tania non pode gozar da atención médica que a súa enfermidade require por unha mera cuestión económica. Cústalle entender como non se prioriza en casos de familias cunha persoa dependente. Nas súas palabras descóbrese a súa desazón, "eses políticos que nos negan a axuda deberían saber o que se sofre. Algúns se deben crer que cobramos o que eles gañan para pagar a barbaridade que nos piden para darlle a Tania o que necesita a súa enfermidade. A miña filla ten un 81% de
discapacidad e ten que estar en casa porque non pode estar nun centro como Con Eles".
discapacidad e ten que estar en casa porque non pode estar nun centro como Con Eles".
A reflexión de María Dolores alcanza ata a tan controvertida lei do aborto."Eses que se negan ao aborto deberían recapacitar. Piden que non se aborte, pero que pasa cando un fillo dependente supera os 21 anos? A partir de aí a ninguén lle importan xa as condicións de vida dunha persoa nova como Tania".
A asociación Esperanza Salnés de Cambados dotou a Tania do único contacto co exterior. Alí, durante unha hora e media e só dous días á semana, entra en contacto con persoas que non pertencen á súa familia. Sométese a sesións cun logopeda e un pedagogo que lle axudan a soportar a súa amargura e a dos seus.
Á espera de que algunha administración teña a ben o priorizar o gasto público para que casos como o de Tania soluciónese, pasan os días de vida de persoas que non dependen de si mesmos.
NOVA RECOLLIDA INTEGRAMENTE DE FARO DE VIGO.
Estas son as novas que realmente son importantes e son as que amocionan a calquera. Tivemos a sorte de participar con Tania na obra de teatro "O noso pobo", que gañou o premio nacional de Seguridade Vial, foi un pracer participar con ela e co resto dos rapaces de Esperanza Salnés da man da directora de Teatro Caracol Olga González Vilas. Foi unha experiencia marabillosa. Coidamos que novas como esta teñen que despertar aos cambadeses e temos que facer algo con Tania ou por Tania, temos que despertar as nosas conciencias e xa que a administración os abandonou, nos non debemos abandonalos. Ogallá algunha asociación ou colectivo dea un paso ao fronte e poidamos facer algo grande por ela.
Ningún comentario:
Publicar un comentario