o chaval chamoume, e díxome que estaba mareado. Pensei en probar a levantarlle as pernas, pero me dixo que non sentía nin a perna nin o brazo dereito, que perdera a mobilidade. E chamei o 061»., e seguia manifestando Edu “pregunteille se levara algún golpe na cabeza ou nas cervicáis, e contestou que non. Pero que sentía unha forte migraña que lle viñera de golpe. Estívenlle falando en todo momento, e sempre estivo consciente». Mentres oredor «os compañeiros botáronse a chorar».Unha vez se chamou a ambulancia esta non daba chegado, todo o mundo era a mirar o reloxo, os seus compañeiros nervosos e esta no daba vido, era un asunto urxente e non se entendia que unha ambulancia poidera tardar tanto, a vida dun rapaz de quince anos estaba en perigo, ninguen sabia o que facer neses vinticinco angustiosos minutos. Unha vez chegou o vehículo sanitario todo o mundo respirou ainda que se mantiña a inquedanza no seu adestrador e compañeiros da evolución que seguiria Diego. Estou seguro de que se a Xunta do PP non fixera os recortes que está a facer en sanidade este tempo acurtariase a metade e dentro do que cabe houbo sorte, pero outra vez pode ser pior.
Para unha mellor navegación por este blog usa o navegador GOOGLE CHROME. Descarga GOOGLE CHROME premendo AQUÍ.
Ningún comentario:
Publicar un comentario