LECCIÓN MAXISTRAL, POR MARTIN COBAS.

Agás a excepción do BNG co seu 25 de xullo, reivindicando sempre a independencia do estado español para Galiza, a historia e o tempo estannos a dar a razón. Como me doe na
alma que a nación galega non teña a decencia de loitar como o pobo catalán polo seu inmediato futuro rebelándose pacíficamente, ateigando as prazas e rúas dos pobos contra unha depravada casta de corruptos políticos señores feudais, que levan anos e anos enriquecéndose a ollos vistos a conta do precario erario público, sumindo o noso país  na máis absoluta pobreza económica e moral, en detrimento dos seus malévolos intereses persoais e partidistas.

Non nos queda máis remedio os galegos e as galegas que rendernos ante o evidente bo facer do pobo catalán, dando unha vez máis, unha lección maxistral o decadente mundo que nos arrodea, de ético civismo, dende case todos os seus sectores sociais, por moi diferentes que foran  e da súa super intelixencia cidadá que alí habita.

Perante o desmantelamento salvaxe por parte do prepotente estado español, das poucas ferramentas coas que contaban as autonomías, para min nacións, de Galiza, Cataluña e Euskadi, para se gobernaren vivindo con dignidade e decencia dos seus propios recursos e infraestruturas, que as teñen, negándose con rotundidade a ser colonias, onde o depredador e fero estado central, saca inxentes cantidades de diñeiro, que non lle pertence, para gastar sen ningunha clase de escrúpulos, en banais e retrogradas políticas, que enchen de fame e frío as máis desprotexidas capas da ignorante sociedade que os vota e pon no goberno.

Pedir a independencia dun pais, non é poñer un vergoñoso valado de metálica rede para que non pase  nin entre ninguén. Pedir a autodeterminación dun pais non é cortar cunha máquina a súa terra levándoa para o medio do mar, illándoa para sempre dos demais pobos. Pedir a Soberanía, independencia ou autodeterminación dun pais, non e nin mais nin menos que, dotarse de bo criterio e sentido común, para manexar con sabedoría e habilidade as riquezas que xera un pais, distribuíndoas equitativamente entre os paisanos e paisanas  que alí viven para non contribuír a creación de bolsas de pobreza , e diferencias socio culturais de bolsas de pobreza e diferencias socioculturais, evitando así conflitos que dan por desgraza para todos con cada vez mais pobos no desapiadado mundo inmerso, en ridículas e innecesarias guerras, dando cos osos dos seus indefensos e inocentes  poboadores nunha violenta vórtice de rancores , odios e fames, que degradan os seres humanos deses desgraciados arredores para todas as súas vindeiras xeracións.

Parabéns para o BNG no seu trinta aniversario, pola súa infatigable loita a prol dos interesas da nación galega, cos seus erros e acertos, Adiante e Forza.
MARTIN COBAS, TROVADOR DOUTRO SÉCULO.