A TI MEU CAMBADOS: TRES CAMBADESES DE CROMO.

Este ano é o cincuenta aniversario do Club Juventud Cambados, ate o de agora ignoranse os actos a organizar eso deixamolo para a actual directiva do club, pero a miña pequena homenaxe a este club vouna plasmar hoxe destacando a tres futbolistas nacidos en
Cambados, tres futbolistas de lenda, os unicos tres futbolistas nacidos en Cambados que sairon nas míticas colecións de cromos por orden de idade estes son:

Manuel Pazos González, PAZOS

Porteiro galego nado en Cambados, Pontevedra en 1930, defendeu a portería de 5 equipos de Primeira durante 19 tempadas consecutivas, disputando case 400 partidos na máxima categoría, nunca chegou a xogar en Segunda División. Como porteiro destacaba polo seu agilidad e espectacularidad.

Iniciou a súa carreira en clubs galegos da zona como o Carabela ou o Pasarón de Pontevedra, de Rexional, de onde pasaría directamente ao Celta de Vigo, club co que debutó en Primeira con 21 anos. Debuta fronte ao Valencia, recibindo 7 goles.

Tras facerse coa titularidad na súa segunda campaña como celeste, con 23 anos, foi fichado polo Real Madrid CF, chegaría ao mesmo tempo que Alfredo Dei Stéfano. No club merengue só permanece durante unha tempada, na que é titular habitualmente e proclámase campión de Liga, ese equipo era o embrión do Madrid das Copas de Europa (Molowny, Muñoz, Dei Stéfano, Gento).

Sendo xogador do Madrid é chamado pola selección española, para un amistoso ante Suecia disputado en San Mamés. É suplente de Ramallets e non chegaría a debutar nunca coa absoluta, aínda que si o fixo coa extinta selección B.

Debido á súa mocidade, que facía pensar que non estaba preparado para defender a portería merengue, é cedido ao Hércules CF, onde permanecería unha sóla tempada. As súas actuacións no Hércules espertan o interese do Atlético de Madrid que pagou 800.000 pesetas por el ao Real Madrid e ofreceulle un contrato por 3 tempadas. Por aquel entón o Atleti estaba buscando un porteiro que cubrise o oco deixado por Marcel Domingo, pola portería colchonera pasaran varios guardametas sen chegar a afianzarse, ata a chegada de Pazos, quen defendería a portería atlética durante 7 campañas.

Co Atleti protagonizó unha curiosa anécdota. Nun partido ante o seu ex-equipo, o Celta de Vigo, sofre un choque cun compañeiro o golpe fractúralle o pómulo, a lesión mantívolle apartado dos terreos de xogo durante varias semanas. O seu reaparición prodúcese ante a Real Sociedade en San Sebastián, o Atleti é goleado e Pazos encaixa catro goles. Á súa volta a Madrid o club obrígalle a pasar unha revisión no oculista. A directiva achacaba os 4 goles a unhas posibles secuelas da lesión. Tralo chequeo o especialista é claro “A súa visión está perfecta. Si metéronlle catro goles foi porque tivo unha mala tarde. Ou porque os dianteiros eran moi bos.”

Pazos é titular indiscutible durante as súas primeiras 5 campañas no Atleti. En boa parte delas tería como suplente ao arxentino Madinabeytia, en 1960 Villalonga dá a titularidad ao arxentino en detrimento de Pazos.

Co Atleti, en Liga, alcanzaría dúas subcampeonatos a 57-58 e a 60-61, tras Real Madrid e FC Barcelona respectivamente.

En 1958, o subcampeonato de Liga, dá dereito a disputar Copa de Europa. O Atleti debutaba, deste xeito en competición europea. Pazos sería o porteiro titular do debut colchonero en Europa. Eliminan ao Drumcondra, irlandés, a CDNA de Sofía, búlgaro, ao Schalke 04. En semifinais crúzanse co Real Madrid que lles elimnaría nun partido de desempate. Finalmente o Real Madrid gañaría o seu 4ª Copa de Europa consecutiva. Pazos foi titular en todos os partidos da competición.

En Copa, na súa primeira campaña co Atleti, 1955-56, é titular na final perdida ante o Athletic de Bilbao (0-2), máis tarde o Atleti gañaría os seus dúas primeiras Copas en 1960 e 61, aínda que Pazos non disputou ningún partido nelas.

Tras gañar a Copa do Rei de 1961 o Atleti gáñase o dereito de participar na 2ª edición da Recopa de Europa, da que foi campión o Atleti, Pazos por aquel entón xa era suplente de Madinabeytia. Dáse a curiosidade de que Pazos se proclamou campión da Recopa sendo xa xogador do Elche. A final, ante a Fiorentina, necesitou dun partido de desempate, devandito partido, debido á coincidencia de datas co Mundial de Chile aprazouse ao mes de Setembro, para entón Pazos xa recibira a baixa do Atlético e fichado polo Elche.

En 1962, con 33 anos e sendo un veterano chegou ao Elche CF, contra todo pronóstico (os directivos dubidaban asinarlle por unha ou dúas tempadas) permanecería durante 7 anos gardando a portería do club ilicitano, todos eles na máxima categoría do fútbol español. Durante esas tempadas disputou 168 partidos de liga.

Formou parte da defensa máis recordada do club ilicitano xunto a Chancho, Iborra e Canós. Pazos vestiu a camiseta franjiverde durante 168 partidos de Liga e 22 de Copa.

Na votación do once histórico do Elche CF, organizada polo diario Información, Pazos foi elixido como o mellor porteiro que defendeu a portería do club ao longo de toda a súa historia: Pazos, Ballester, Iborra, Canós;Lico, Llompart; Cardona, Lezcano, Vavá, Romeu e Casco.

Na súa última campaña no club, a 68-69 deixou o seu posto a Araquistain e alternou a suplencia con Blas. Por este motivo non disputou a que fose a súa segunda final de Copa do Rei (do Generalísimo por entón).

Pese a deixar o Elche CF con 39 anos, lonxe de retirarse seguiu xogando en equipos de Terceira e Preferente da zona, pasou polo Novelda CF, Tháder de Rojales ou Santa Pola CF.

Durante este período Pazos viviu unha das maiores decepcións da súa vida ao non ser requirido polo Elche para cubrir a baixa por lesión do propio Araquistain, na tempada 1970-71, Pazos que seguía en activo pensaba que era a mellor opción para cubrir esa baixa pero nunca lle chamaron.

Anos máis ata colgar definitivamente as botas no Abarán da Preferente murciana aos 44 anos, segundo palabras do propio Pazos, comezou a súa carreira na rexional galega e quería acabala na mesma categoría.

Trala súa retirada fixou a súa residencia familiar en Elche e rexentou un bar xusto en fronte do campo de Altabix.

Traxectoria:

- 1947-51 Pasarón

- 1951-53 RC Celta de Vigo 25 partidos xogados

- 1953-54 Real Madrid CF 17 partidos

- 1954-55 Hércules CF 25 partidos

- 1955-62 Club Atlético de Madrid 146 partidos

- 1962-63 ELCHE CF 27 partidos / 49 goles encaixados

- 1963-64 ELCHE CF 25 partidos / 21 goles encaixados

- 1964-65 ELCHE CF 28 partidos / 40 goles encaixados

- 1965-66 ELCHE CF 30 partidos/ 37 goles encaixados

- 1966-67 ELCHE CF 30 partidos/ 50 goles encaixados

- 1967-68 ELCHE CF 24 partidos/ 29 goles encaixados

- 1968-69 ELCHE CF 4 partidos/ 4 goles encaixados

- Novelda, Santa Pola, Abarán, Tháder de Rojales.

JESUS GONZÁLEZ SANISIDRO “MILLÁN II”

Outro dos nombres míticos do futbol cambadés foi Jesús González Sanisidro “Millan II”, naceu o 2 de Febreiro de 1955 no barrio cambadés de Triana, nunha familia de funtbolistas e Porteiros, xa o seu Pai Milucho Millán fora toda unha personaxe dentro do futbol en Cambados, e os seus irmans Neno e Nito foron porteiros contrastados. No ano 1971 ingresa nos xuvenís do Cambados e xa con 16 anos pasa a formar parte da primeira plantilla de Club Juventud Cambados. No temnpada 1974/75 forma parte daquel mítico Cambados dos 104 goles Este equipo fixo historia no futbol galego e estatal. Consigue nada máis nin nada menos que a frioleira de 104 goles na tempada , o gol Nº 100 consigueuno Conde contra o Compostela na Merced. Formaban parte daquel mítico equipo: Millán, Gerardo, Roberto, Pillado, Castro, Conde, Quico (adestrador). Agochados: Costas, Chatarra, Abeledo, Ramoni e Bollitas. No tempada 1976/77 ficha no Rancing de Ferrol onde coñece a súa muller coa que logo casaria. Estaria neste equipo duas tempadas logo marcharia para Elche onde estivo ata tempada 82/83, fichando no Deportivo onde estivo duos anos, logo estivo unha tempada na Cultural e Deportiva Leonesa, chegando novamente a Cambados na tempada 85/86, formando parte no tempada 89/90 daquel equipo que acadou a mais alta cota du futbol Cambados, cuarto na segunda B, ese ano foi o terceiro equipo de Galicia despos do Celta e Depor. Colgou as botas na tempada 91/92, sendo ata o de agaroa e coa excepciónd e Pazos o mellor porteiro do futbol cambadés ate o día da data.

MODESTO MARTINEZ PILLADO:

“Modesto” Martínez Pillado é un futbolista dos que deixa pegada na afección, non só pola súa calidade futbolística senón abrigo pola súa calidade humana.

Nacido o 9 de setembro de 1965 en Cambados (Pontevedra), comezou a súa carreira deportiva no Club Juventud Cambados, onde se converteu no xogador máis novo en debutar en 3ª División Nacional con tan só 15 anos e onde coincidiu co noso anterior protagonista o porteiro Millán. Despois pasou ás filas do Céltiga onde militou dúas tempadas máis na mesma categoría, antes de dar o salto á 2ªB no Arosa. Posteriormente ficha no CD. Lugo onde, en catro tempadas, consegue ascender á 2ªA en a tempada 91/92. Sen saír de terras galegas se enrola nun club histórico galego, a SD. Compostela, conseguindo na primeira tempada cos santiagueses (93/94) o ascenso a 1ª División. Pero por cuestións profesionais ten que aparcar o soño de xogar na máxima categoría e, afortunadamente para os que gozamos do seu fútbol, fichar polo CD. Mensajero. Tres tempadas compaxinou a medicina, a súa profesión, co fútbol da Palma en 2ªB. Posteriormente Pontevedra, Villalonga e Arosa viron os seus últimos anos dentro dun terreo de xogo.

No seu currículum deportivo tres ascensos: a 3ª División (Arosa), a 2ª A (CD. Lugo) e a 1ª (SD. Compostela); xogador máis novo en xogar en 3ª División con 15 anos e 3 meses; mellor xogador do mes de decembro de 1992 para revístaa Don Balón (por diante de Gordillo do Real Betis e Campión de España de Seleccións Territoriales con Galicia.

Posúe tamén o título de adestrador nacional, polo que trala súa retirada con 37 anos, non descartariamos volver velo dentro nun campo de fútbol.

No seu currículum profesional móstrase igual de “contundente” que nos seus labores defensivos:

Doutor en Medicina (Universidade das Palmas de Gran Canaria.

Máster en Economía da Saúde e Xestión Sanitaria (Univ. Pompeu Fabra).

Máster Xestión da Calidade (Escola de Organización Industrial).

Programa Superior de Alta Dirección Hospitalaria (IESE).

Premio “EXPANSION E EMPREGO” á Xestión Innovadora en Recursos Humanos.

Premio “PROFESOR BAREA” á xestión dun área do coñecemento.

MILLÁN NO FERROL

Arriba, de esquerda a dereita: Nando, Otero, Arteche, Silvano, Rivera e Millán.

Abaixo, de esquerda a dereita: Pereira, M.Collazo, Argueso, Juan Carlos y J.Collazo.

MILLÁN NO FERROL

Equipo do Racing (T. 76-77)

Arriba, de esquerda a dereita: Millán, Richard, Silvano, Rivas, Otero e Luis Pereira.

Abaixo, de esquerda a dereita: Segundo, J. Collazo, Castro, M. Collazo e Alfonso.

XUVENÍS DO CAMBADOS ANO 1971

5 XII-71 Xuvenís Cambados Pillado, Nardo, Tito, Suso, Sito, Diego, Galiñanes, Toñito Rey, Carmelo, ......., Alejandro, Eusebio,, Roberto

Ano 1972. Os irmans Millan, Nito e Suso, agochado o seu sobriño Tito.

CAMBADOS DOS 104 GOLES

Tempada 74/75. Este equipo fixo historia no futbol galego e estatal. Consigue nada máis nin nada menos que a frioleira de 104 goles na tempada , o gol Nº 100 consigueuno Conde contra o Compostela na Merced. De pe de esquerda a dereita: Millán, Gerardo, Roberto, Pillado, Castro, Conde, Quico (adestrador). Agochados: Costas, Chatarra, Abeledo, Ramoni e Bollitas.

MILLÁN REGRESA A CAMBADOS CON MODESTO NO NO EQUIPO

Tempada 84/85 . De pe de esquerda a dereita: Millán, Pintos, Chopi. Sito Somoza, Estevez, Modesto, Sito. Agochados: Monchito, Benito, Quintas, Juan Millán e Blas.

MELLOR CLASIFICACIÓN DO CAMBADOS

Club Juventud Cambados , Tempada 1989/90. Equipo que acadou a máxima clasificación do Cambados na historia do Club (4º na Segunda B). 1º Fila de esquerda a dereita: Vázquez, Amigo, Bericart, Millán, Chon, Mario Guede, Ferreira, Buceta, Collazo, Marsillas. 2º Fila,. Estevez, Alberto, Cacharrón, Dibuja, Pupi, Toti, Miguel e Domingo. Agachados: Castro, Montoto, Richar, Ramiro, Seso e Dani.

ULTIMA TEMPADA DE MODESTO NO CAMBADOS