“O SALNÉS É IDEAL PARA INSPIRARSE, EN 10 DÍAS COMPUXEN MÁIS QUE EN TRES MESES EN MADRID”
O rockeiro cambadés Isi Vaamonde volveu á terra do albariño, ao seu fogar, para iniciar unha nova etapa vital e musical coa preparación do seu oitavo traballo discográfico: "Unknow" (Descoñecido), que sairá ao mercado no verán. Ata entón, os amantes da vella escola do rock poderán gozar dun
adianto mañá mesmo no Auditorio dá Xuventude. A partir das 21:30 horas e con entrada gratuita, Vaamonde subirase ao escenario acompañado de músicos amigos e tan novos como Anxo Xesteira, de tan só 15 anos, pero "todo un talento".
 |
| ANXO XESTEIRA |
regresou a Cambados tras máis dunha década vivindo a vida e a música en Madrid.
-É un regreso definitivo?
-De momento si. Xa levo uns meses en Cambados e estiven tocando co guitarrista de Vilagarcía Nacho Pérez, pero quero
refundar a banda porque o resto de membros quedáronse en Madrid e estou na procura de compoñentes. No Salnés hai moi bos músicos e algúns moi novos, pero con competencia como un dos fillos do gaiteiro de Treixadura, Xaquín Xesteira, Anxo, que só ten 15 anos e colabora desde o acordeón, a percusión e a gaita. No concerto tamén estarán Nacho, á guitarra, e o batería Volker Ledwig que estaba na Isi Vaamonde Band e vén de Madrid. De feito, estivemos ensaiando sen el, así que o concerto vai ser un tanto unha incógnita porque o batería é fundamental, necesítase a alguén en terra que ate todo e bo, a parte porque o boto de menos, pero imos mutando, estamos nunha fase de crisálida. Ao baixo estará Rubén Iglesias, de The Sharknadoos, ademais a cantante deste grupo, Andrea Area,
cantará comigo unha versión dun tema de Lou Reed.
 |
| RUBEN IGLESIAS |
 |
| ANDREA AREA |
-A que se debe o regreso. Xa dixo unha vez que vivir da música é imposible para a maioría. foi leste o motivo?
-A volta responde a motivos persoais, pero o certo é que o panorama segue como estaba: conxelado, é difícil vivir da música.
-Con todo, véselle contento.
-É que estou contento de estar aquí porque, por algunha razón, é un lugar moi bo para inspirarse e crear en calquera manifestación artística. Case todo o meu repertorio, composto por uns 70 temas, foi composto en vacacións. En 10 días aquí cre máis temas que en tres meses en Madrid.
-E como se recompón unha banda que xa atopara o seu oco e o seu son?
-Buscando a algúns músicos aos que lles guste o que fago e teñan certa experiencia. Tanto Rubén como Anxo, por exemplo, prometen moitisimo, pero aínda lles falta algo de experiencia, pero talento sóbralles.
-Que se van a atopar os asistentes ao concerto?
-Temas do meu repertorio, que ao final, resumo o que es, pero tamén novos temas. De feito, estou gravando cancións con José Vilas "tamén me bota unha man co son do concerto" que sairán baixo o nome de "Unknow" (Descoñecido). Espero que no verán salga este EP que recollerá o sabor do Salnés, coa intervención de músicos de aquí, onde por exemplo volvo tocar con Paco Charlín. Será o meu oitavo traballo e responde a unha nova etapa na que ando só outra vez e en fase de reinvención e como é un cambio, estou buscando sons e atopei. Cando cheguei gravei unha banda sonora para unha curtometraxe de Fernando Arenaz que me deu outra visión, que os sons pódense reencher de texturas... Algo así como o que sucede na arte pictórico cos abstractismos. "Unknow" terá cousas novas e raras que non gravei antes.
-Cousas raras, a introdución da gaita nun concerto... morreu o rock en Isi Vaamonde?
-Nunca. Dá igual como, sempre é rock porque nas letras sempre hai esa rebeldía, sarcasmo, romanticismo.... A gaita aparecerá no concerto por un tema dun disco anterior, Christmas song, con arreglos de Javier Abra. E para os que non nos coñecen, recordará a música de antes, ten influencias moi claras da costa este (como Nova York), pero tamén de Irlanda e Inglaterra e de aí esa raíz folck. Poderíase dicir que se suman ese son underground de Lou Reed e a luminosidad ou tintes celtas de Van Morrison.
UNHA ENTREVISTA DE LUCIA ROMERO PARA DIARIO DE AROUSA.
Foto gonzalo salgado (Diario de Arousa)
Quince anos pasou Isi Vaamonde en Madrid. Quince anos nos que non lle quedou garito por percorrer nin músico co que relacionarse. Compuxo e gravou decenas de cancións e foi merecedor de críticas excelsas. Pero non abondou. Díxollo o escultor Manolo Paz tras o seu regreso a terras cambadesas hai seis meses: a diferenza entre o éxito e o non éxito está nunha chamada de teléfono. «E para recibila non importa onde esteas», comenta agora. O importante é seguir compoñendo, gravando e tocando en directo. De momento, mañá presenta a súa renovada banda e o seu renovado repertorio nun concerto no auditorio cambadés.
-Benvido a casa...
-Grazas. Despois de 15 anos a hostias por todos os lados vén ben descansar a cabeza. E para iso, como na casa en ningún sitio.
-Marchou a Madrid para vivir da música. ¿Sinte que se quedou ás portas de logralo?
-Síntome contento de ter tocado e gravado tanto e con tan boa xente. Foi unha minicarreira. Non chegou a ningún lado a nivel de masas ou de cartos. Pero todo o que fixen alí
valeume para moito.
 |
| PACO CHARLIN |
-¿Bota de menos a capital?
-Hai cousas que si, claro. En Madrid ía polo Metro cantando o Summertime e ninguén miraba para min (rise). Pero aquí podo facer tantas cousas sen apenas ter que moverme que é un luxo. Na miña rúa, sen ir máis lonxe, viven Xaquín Xesteira e Lino Silva. Estou rodeado de talentos.
-¿Tamén na súa nova banda?
-Procurei unha mestutra de músicos veteranos con outros moi bos e moi novos. Gústame traballar con xente que non vexa o horizonte clarísimo. E sinto que para eles isto é importante.
-Esta gravando un novo epé, ¿como son as novas cancións?
-Coido que se nota a melancolía atlántica, que musicalmente ten unha forza moi grande. Aínda que cos anos vólveste máis punki.
-¿Falamos de expectativas?
-Agora mesmo sei onde estou e teño os pés no chan. A miña ambición é medida malia que o meu corazón se siga desvivindo por facer algo coa música.
UNHA ENTREVISTA DE C. CRESPO PARA A VOZ DE GALILICIA
Ningún comentario:
Publicar un comentario