Unha mañá axitada, ás 8:30, cando un señor maior duns 80 anos, chegou ao hospital para que lle retirasen os puntos do seu pulgar. O señor dixo que estaba apurado e que tiña unha cita ás 9:00 da mña, o doutor pideulle que tomase asento, sabendo que quizais pasaría máis dunha hora. Viuno mirando
o seu reloxo e decidiu, examinar a súa ferida. Mentres o curaba pregúntolle se tiña unha cita con outro médico esa mañá, xa que o vía tan apurado. O señor díxolle que non, que necesitaba ir ao xeríatrico para almorzar coa súa dona. O doutor pregúntolle sobre a saúde dela: O respondeulle que ela facía tempo que estaba alí xa que padecía de Alzheimer. Pregúntolle se ela se ia enfadar se chegaba un pouco tarde: Respondeulle que facia a tempo que ela non sabía quen era el, que facía cinco anos que ela non podía xa recoñecelo. O doutor sorprendido entón pregúntolle: 'E vostede segue indo cada mañá, aínda cando ela non sabe quen é vostede?' O sorriu e díxolle:"Ela non sabe quen son, pero eu aínda se quen é ela e a amo ." Ao doutor se lle erizou a pel, e tivo que conter as bágoas mentres o señor íase, e pensou, "Ese é o tipo de Amor que quero na miña Vida. "O Amor Verdadeiro non é físico, nin romantico. O Amor Verdadeiro é a aceptación de todo o que é, foi, será e non serás na vida . A xente máis feliz non necesariamente ten o mellor de todo; eles só fan todo, o mellor que poden. A vida non se trata de sobrevivir a unha tempestade, trátase de saber como BAILAR BAIXO A CHOIVA!!
o seu reloxo e decidiu, examinar a súa ferida. Mentres o curaba pregúntolle se tiña unha cita con outro médico esa mañá, xa que o vía tan apurado. O señor díxolle que non, que necesitaba ir ao xeríatrico para almorzar coa súa dona. O doutor pregúntolle sobre a saúde dela: O respondeulle que ela facía tempo que estaba alí xa que padecía de Alzheimer. Pregúntolle se ela se ia enfadar se chegaba un pouco tarde: Respondeulle que facia a tempo que ela non sabía quen era el, que facía cinco anos que ela non podía xa recoñecelo. O doutor sorprendido entón pregúntolle: 'E vostede segue indo cada mañá, aínda cando ela non sabe quen é vostede?' O sorriu e díxolle:"Ela non sabe quen son, pero eu aínda se quen é ela e a amo ." Ao doutor se lle erizou a pel, e tivo que conter as bágoas mentres o señor íase, e pensou, "Ese é o tipo de Amor que quero na miña Vida. "O Amor Verdadeiro non é físico, nin romantico. O Amor Verdadeiro é a aceptación de todo o que é, foi, será e non serás na vida . A xente máis feliz non necesariamente ten o mellor de todo; eles só fan todo, o mellor que poden. A vida non se trata de sobrevivir a unha tempestade, trátase de saber como BAILAR BAIXO A CHOIVA!!
1 comentario:
E unha historia preciosa. Oxala si chega ese momento todos teñamos alguen asi o noso lado. Do mellorcillo que teño leido neste blog en moitisimo tempo.
Publicar un comentario