HERNÁN LASCANO PERIODISTA AUTOR DA NOVA, OEU CAMPÁS PERO NON SABE ONDE.
A veces quedamos asombrados do coñecido que é o noso
pobo, incluso a nivel mundial, agora resulta que “La Capital”, un periódico de Rosario, patria de Messi, ven a dicir con respecto a Laureano Oubiña condo saiu do cárcere “Pero tamén houbo no pobo xente para darlle a bienvenida”. En fin aquí vos deixamos parte de nova:
""" Cambados é un pobo modesto próximo ao mar na provincia española de Pontevedra. Agora vive do turismo pero durante
décadas o seu distintivo, como o de tantas comarcas galegas, foi empuxar aos seus habitantes á emigración para soltarse dunha pobreza endémica. A partir dos anos 80 un fillo dese poboado, Laureano Oubiña, fíxose rico como contrabandista de hachís. Estivo preso ata setembro de 2012 cumprindo unha condena a 16 anos por narcotráfico. Cando saíu de prisión houbo
protestas de quen non o querían máis por alí. Pero tamén outras voces que con menor estridencia saudaron compracidas o retorno a casa do home grazas ao cal coñeceran o que era un traballo.
A década do 90 alumou en Galicia un cartel de traficantes
que operaba con ganancias de dous mil millóns de euros ao ano. Esa actividade tamén deixou na zona unha legión de mozas toxicómanos a quen as organizacións comunales chamaron "a xeración perdida". A Oubiña, que hoxe ten 70 anos, consideráballo o patriarca dos narcos galegos. O día que saíu do cárcere un grupo de mulleres coñecidas como Nais contra a Droga esperárono para botarlle en cara o esnaquizo que significa un fillo adicto.
Pero tamén houbo no pobo xente para darlle a bienvenida. Eran os fillos de labradores miserables que xamais habían ter nada e traballando para o narco local coñeceron unha vida distinta. Co capital da droga Oubiña adquiriu terras, armou viñedos e investiu en empresas nas que conchabó a moitas persoas da súa comarca que atoparon no patriarca as
posibilidades de beneficio que ninguén máis lles ofreceu.
Contradición. Seguramente a historia aquí esbozada ten moito de redución. Pero así de flagrante e dramática é a contradición que xera o fenómeno comercial da droga. Un campo que reformula as experiencias da vida comunitaria e os relevos barriales. Que se abre paso mergullando no inferno a moitas acodes pero ao mesmo tempo concedendo a outras
porcións dunha vida que nunca soñaron. Os narcos saben iso. Os Estados tamén, ou polo menos deberían.
Nun vello potrero de barrio As Flores convertido en canchita de fútbol para que xoguen os pibes do vecindario aparece un mural que evoca a Claudio "Paxaro" Canteiro. Algúns veciños recordan que a xente do "Paxaro", asasinado o 26 de maio do ano pasado, saneara o
baldío para que o usasen os mozos do barrio, aos que levaban camisetas e pelotas. O terreo está en Khantuta e pasaje 514. A seis cadras dese lugar onde os mozos intentan ser felices outro adolescente de 16 anos, Luciano Cáceres, foi asasinado dun tiro na cara o 28 de abril pasado. O acusado de matalo é Juan Domingo Ramírez, considerado un sicario dos Canteiro. E o escenario da morte foi un búnker de drogas... """
O resto da nova podedela ver premendo AQUÍ
Ningún comentario:
Publicar un comentario