I Xantar GaliciAME

Creo que non hai mellor presentación pola miña parte que darme a coñecer con un artigo que me  provoca tanta emoción polo mero feito de que un dos que intentaba poñer un gran de area fronte a esta gran loita era o meu pai.

Como ben dicía unha das primeiras canción que tocaron A Roda: “Viva Galicia terra de homes e mulleres con bigote”. Papá, isto vai por ti.

Moitos pensarán que facer unha festa por causa dunha enfermidade é unha auténtica burrada e outros, que pasamos por duros momentos, pensamos que o mellor e loitar con alegría e sorrisos deixando atrás todos os males que xa de por si nos regala o mundo dándonos conta, así, que o tempo que temos das nosas vidas debemos disfrutalo con quen nos quere e con alegría.

Recordo o momento no que o meu pai me comunicou a enfermidade de Merchi, era unha rapaza que non coñecía de nada, pero faltou moi pouco para tardar en entristecerme aquela mala noticia. Despois deste Xantar que tivemos miraba para Merchi, miraba para a alegría e a forte emoción que había naquel comedor que ela mesma creara e só podo sentir FELICIDADE, si, en maiúsculas, felicidade porque Merchi cada día non da un paso, senón un salto cara adiante con toda esa forza que ela ten e que nos sorprende e nos fascina tanto a todos. Porque como dicía o sabio mago do que puidemos disfrutar “que a felicidade vos dure o que vos dura unha hipoteca, toda a vida”. Que así sexa, aínda que nos falte alguén que nos provocase esa felicidade que a sigamos tendo e que ninguén poida destruíla.

 

Ata non fai moito pouca xente de Cambados, por non dicir ninguén, sabía o que era dita enfermidade pero nunca e tarde para saber o que é e tampouco está demais. Agora todos, ou moitos de nós temos consciencia do que significa porque xa o tiña claro o Neuropedriatra André Nascimento o cal tivemos o previlexio de escoitar e o mesmo que nun principio lle preguntara a Merchi se na presentación quería que explicase o que era o AME pero ela díxolle que non, que aquí, toda Galicia sabía o que era.

Como xa digo, de ninguén é o mérito máis que de Merchi. Fixo que unha morea de persoas nos xuntáramos na loita contra esa enfermidade a cal dominamos AME (Atrofia Muscular Espinal) e nos sentísemos de algunha maneira unidos a ela e arroupados por toda a xente que tiñamos o noso redor. Dende aquí quéroche dar as grazas, por ter ese xesto ca nosa familia sobre todo con esa persoa que tanto aprecio che tiña e por ser tan cercana a nós e concedernos ese prestixio de deixar coñecerte, de verdade, grazas.

Por último quero destacar de todo o Xantar que Merchi doou nada máis e nada menos que unha cantidade de 9.000 Euros para investigación da enfermidade ó Hospital Sant Joan de Déu de Barcelona. Cartos que foron conseguidos por Merchi e a súa organización céntimo a céntimo con suor e bágoas os cales dona con todo o seu cariño para seguir abrindo portas nesta investigación.

A gala estivo chea de sorpresas, grupos, artistas, felicidade e bágoas, moitas bágoas. Podemos dicir que unha parte de Cambados tivemos a grandísima sorte de disfrutar deste xantar o cal espero, Merchi, por favor, que se converta en tradición.

MARIÑA CHARLÍN PIÑEIRO, Chonita pequena

Imaxes: Mariña Charlín Piñeiro