UN DEBUXO DE SAUL OTERO PARA PORTADA DUN REEDITADO “O SABRE DO FRANCES” DE MIGUEL ANXO FERNANDEZ

Saul Otero e Miguel Anxo

O debuxo do artista afincado en Cambados e mestre do Magariños Saúl Otero, compañeiro e amigo de Miguel Anxo Fernández será a capa da reedición da famosa novela de Miguel Anxo “O Sabre do Francés”.  Unha colección de relatos que recuperan o mellor espírito da literatura histórica, de aventuras e fantástica. A dramática loita dos galegos contra as tropas napoleónicas na Afrancesada de 1809 é o marco elixido polo autor para situar estes once relatos. Con forza e con ritmo, as
imaxes encadéanse en secuencias case cinematográficas, ao tempo que narran intensas peripecias. Miguel Anxo dinos no seu Factbook. “Lembro cando o meu avó, alá na aldea ourensán de Freás (Punxóin), me facía unha pequena bola de pan sacada directamente do forno que xa fora do seu avó... Ulía a fresca. Deliciosa. O mesmo me pasou hai uns minutos cando abrín as páxinas de O SABRE DO FRANCÉS e me chegou o arrecendo da tinta fresca. Un pracer que nunca nos dará o e-book nin calquera dos trebellos dixitais. Seica andará polas librarías na semana próxima. A quen se anime, agardo que cando menos sinta ese olor. Foi o meu "bautismo" literario, un traballiño de años e quedei satisfeito. A portada é de Saúl Otero. Comparto a saída convosco”. 

“O sabre do francé”s, malia publicarse en xuño de 2002, comezou a súa andaina uns cinco anos antes porque o proceso dá creación literaria non só debe ser rigoroso senón que ademais ten pouco de doado. Sobre todo cando o autor é consciente de que as letras permanecen non tempo que dure ou soporte de papel, naturalmente superando a existencia do propio autor. De aí que escribir á lixeira e polo feito de escribir, xeralmente conduce a nada. Estes relatos de corte histórico e ton de de aventuras, xurdiron despois de facer outros de cine, que finalmente gardou o autor na « neveira » durante unha tempada, e que verán a luz nos vindeiros meses.

A literatura histórica require un esforzo suplementario porque esixe documentarse sobre ou período non que situar as tramas. Sobre todo para acadar a credibilidade do lector, á parte dá pericia que ou autor teña para reflectilo en verbas. O proceso de documentación foi lento e laborioso. Non só requiriu de fontes escritas (que son escasas e complicadas de acadar), senón tamén de visitas a museos (Lisboa, A Coruña, Pontevedra). As fontes orais, considerando que os relatos de “O sabre do francés” transcorren non 1809, eran imposibles malia que a tradición oral recolle aínda polas nosas aldeas (sobre todo na xente maior) algunhas lendas ou feitos ambientados durante a Francesada ou Afrancesada, que ambos os nomes son válidos.

                                                

Para unha mellor navegación por este blog  usa o navegador GOOGLE CHROME. Descarga GOOGLE CHROME premendo AQUÍ.