TINO PARDO, UN MESTRE “CON MAIÚSCULAS”

Está claro que non todo o que nace en Vilalba e malo, non todos son Roucos ou Fragas, deste vila é o protagonista deste artigo Tino Pardo López, un mestre “con maiúsculas” Non estou entre os afortunados que gozan da súa amizade persoal pero si o coñezo e trato  a el e a súa dona Eulalia e son dúas persoas destas que eu defino “boas e xenerosas”, que merecen un capitulo aparte na nosa sociedade. Tino Pardo, vilalvés de nacemento e cambadés de adopción chegou a nosa vila  ala pola ano 1979, despois  de traballar duramente nos asteleiros, sacar a oposición de mestre, foi destinado para Barcelona onde coñeceu a Eulalia e casou.   Casualidades da vida, chega a Cambados o mesmo tempo que un
tal Dominguez quen non dou lata nin nada  este en Cambados. Os dous xa se coñecían de Lugo e atopáronse onde agora está Mont Blanc, que daquela aínda debía estar o cine vello e resulta que estaban a buscar piso en Cambados, e os primeiros anos viviron  no mesmo edificio. Tino comezou a traballar como mestre en Oubiña, anos mais tarde trasladaríase  ó colexio de Santo Tome onde  volveu a coincidir co tal Dominguez e outros mestres  amigos como Mon, Adela Leiro, Juan Maceira, Adela Ibañez e tantos outros. 

Tino visto por Mon

O ensino perde todo un baluarte , perde un home traballador, íntegro, comprometido, consecuente, un mestre  deses que enche un a boca e o peito cando falas deles, un mestre que deixa pegada no alumnado, diciame mais de un mestre do colexio de Santo Tome que  Tino era un excelente compañeiro. Teño a inmensa sorte  de contar entre os meus amigos con algúns mestres e aparte de agrandar os meus  coñecementos  simplemente charlando con eles , sei que son persoas que dan o callo e comprometidas e Tino e un deses casos porque non só traballaba na colexio tamén traballaba para o colexio na súa casa, cantas noites ten pasado Dominguez en vela porque Tino poñíase a traballar ca vietnamita, que non era unha tipa, senón que era un especie de impresora que facía un ruído que nin  Deus, pero Tino tiña o traballo feito cando o día seguinte chegaba o colexio para repartir os impresos entre os seus alumnos. Di o tópico que detrás dun gran home hai unha gran muller, neste caso non é certo pois Eulalia non está detrás de Tino sempre está o seu carón e non é unha gran muller é unha excelente muller e mellor profesional e sobre todo danos todos os días exemplo os galegos de como unha catalana pode amar e falar o galego como ela o fai. Tino e Eulalia están sempre tamén arroupados polos seus fillos Oscar, Irene e Xandre e agora pola sua neta. Por si isto fora pouco Tino é un home comprometido co seu país que tamén arrimou o ombreiro traballando pola súa terra cando había que facelo. Os seus amigos e colegas do Colexio de Santo Tome onde tamén exerceu como director e outros mestres doutros centros déronlle unha merecida despedida nun restaurante da nosa vila e incluso lle adicaron unha cantiga que titularon o “Caneco de Tino” e di así:

Traballou nos astelerios,

Aprobou a oposición,

E marcho para Barselona

E ali fou onde casou.

Lojo veu para Cambados

Traballar en Oubiña,

E despois de ter un neno

Apareceulles a meniña.

A merlusa é redonda

A carne vai co oso:

Deixate de parvadas

E non me poñas risoto.

Empesou a navejare

E mercou un borlán

Cambiouno por unha dorna

Que acabou por relajare.

No papel de directore

Non o fixo nada mal:

Eulalia mercaba roupa

Que el non quixo estrenare.

A merlusa é redonda

A carne vai co oso:

Deixate de parvadas

E non me poñas risoto.

Pensando que era bedel,

Un dia en diresión

Prejuntouche un paisano:

Onde está o director?

Celestino Pardo López

Erache bo profesore:

Un levaba boas notas

Se  lle daba un xamón

O problema era o transporte

Para lévalo para a casa:

Menos mal que a bicicleta

Non che era monoplaza.

A merlusa é redonda

A carne vai co oso:

Deixate de parvadas

E non me poñas risoto.

A torre defende a dama

O Alfil defende ó rei:

Como é bo xedrcista

Tino sabe toda a lei.

Según a norma vixente,

Con moita lejalidade

Escribimos esta letra

Contando toda a verdade.

A merlusa é redonda

A carne vai co oso:

Deixate de parvadas

E non me poñas risoto.

                            

                                           

Para unha mellor navegación por este blog  usa o navegador GOOGLE CHROME. Descarga GOOGLE CHROME premendo AQUÍ.