LOUZÁN COPIOU UN CATÁLOGO COMERCIAL NUN CONCURSO DE 950.000 EUROS

O PREGO PARA RENOVAR IMPRESORAS FIXA CONDICIÓNS ADAPTADAS A UN DISTRIBUIDOR PONTEVEDRÉS 

A Deputación de Pontevedra decidiu en 2011 renovar as

súas impresoras. Non era unha tarefa menor. Para as súas dependencias e as dos seus organismos asociados a institución requiría máis de 250 máquinas, desde impresoras de oficina estándar ata multicopiadoras. Así que en setembro dese ano a xunta de

Louzán e Amancio Varela

goberno presidida por Rafael Louzán mandou sacar a concurso público un contrato para o aluguer de equipos, fornezo e mantemento durante catro anos, por un importe total que finalmente foi de 948.719, 24 euros. Só presentouse un candidato, Ricoh, unha multinacional cuxo distribuidor na provincia é a empresa

Documentación e Imagen del  Noroeste (DIN), compañía que tivo a fortuna de que o prego de condicións do contrato calcase case punto por punto as especificacións técnicas do seu

catálogo. 

Polo seu contía, o concurso publicouse ata no Diario Oficial da Unión Europea, aínda que é improbable que uns hipotéticos competidores suecos houbesen ter opcións. O 40% da puntuación marcábano as detalladas esixencias técnicas do

ente provincial, que dividiu o tipo de equipos necesarios en sete categorías. As dúas primeiras, que describen os requisitos de impresoras láser de oficina convencionais, unha en branco e negro e outra en cor, xa valen para

eliminar á competencia. Fíxanse características mínimas como as medidas das máquinas (ancho, longo e tamén alto), a velocidade en que tardan en quentarse, canto tardan en imprimir a primeira páxina e cantas páxinas por minuto imprimen; tamén se considera determinante o número de follas que se poden introducir ou retirar dunha tacada. 

Un repaso ás características dos modelos de Ricoh daquel ano mostra que, por exemplo, a impresora que non debe superar os 40 centímetros de ancho, 45 de longo e 32 de alto ten exactamente esas medidas, que ten xustamente os 128 megabytes de

memoria mínimos, que tarda en quentarse menos de 48 segundos "o prego marca un tope de 49" ou que admita o uso de papel "reciclado, normal, brillante, groso, fino, etiqueta, de cor -o prego afórrase cómaa neste punto e chámao etiqueta de cor, preimpreso, preperforado" e outros. Son os mesmos descritos, coa mesma terminoloxía, polo

redactor do prego, nunha serie de calcos sucesivos que tamén cobren o número e capacidade das bandexas e extensións de memoria opcionais. As coincidencias continúan nos requerimentos para os equipos de maior categoría, cun certo relaxamento nos máis grandes. 

Pablo Montero

O autor do prego técnico é Amancio Varela, responsable de Novas Tecnoloxías tanto na Deputación como, desde o ano pasado, o PP provincial, que accedeu a dar explicacións sobre o asunto nun encontro no que estivo acompañado polo xefe de Contratación, Pablo Montero. Varela aduce que as medidas axustadas das impresoras determináronse polo tamaño reducido das mesas da Deputación. Os dous modelos de impresora máis

pequenos suman 148 das 255 máquinas que solicitaba o ente provincial. Admite que non se mediron todas as mesas pero si "algunhas" e que, con todo, finalmente houbo que substituír polo menos tres. 

Sobre a importancia de que un secretario necesite que unha impresora se quente en menos de 49 segundos e nin un máis,

Montero terza que ese tipo de requisitos é igual que "cando se compran camións, que miras a potencia". O prego, por certo, non dá importancia ao peso dos equipos. 

Sobre a equivalencia perfecta entre o catálogo de Ricoh e

as esixencias da Administración provincial, Varela argúe que á hora de redactar o prego "cóllese unha referencia" pero asegura que

comprobou "que había tres empresas que cumprían as características" das que di recordar só a Konica. "Teño que cubrirme as costas", xustifica. Un repaso polos modelos actuais de varias compañías non avala tal afirmación. Tanto para HP como para Konica Minolta, Canon, Samsung, Epson e Xerox só as dúas primeiras categorías de equipos xa bastan para excluílas. 

UN NEGOCIO FAMILIAR A CINCO

MINUTOS A PÉ DA DEPUTACIÓN 

O contrato da Deputación é coa filial de Ricoh, pero DIN é o único distribuidor na provincia de Pontevedra cun establecemento nesta localidade e outro en Vigo.

Amancio Varela, redactor do prego técnico de condicións, confirma que é persoal de DIN quen acode á Deputación cando hai que substituír os tóner ou reparar algunha avaría. O paseo é curto, duns cinco minutos. 

A empresa DIN é unha sociedade limitada na que o principal accionista é Montes Comercial

Técnica de Oficinas, propiedade á súa vez de Joaquín Eugenio Montes Otero, un empresario local vinculado en tempos á Cámara de Comercio de Pontevedra e aínda hoxe á Asociación de Pequenos e Medianos Empresarios. Tamén é dono, xunto a outro socio,

dunha das confeiterías de máis lustre do centro. Ambas tendas, DIN e Mobles Montes, ocupan locais contiguos e nelas traballan os fillos do dono, que constan como "persoas de contacto" do departamento comercial do "grupo Montes", segundo figura na súa páxina web. Si chámase ao

número da empresa de mobles, unha voz gravada que anticipa a posible confusión avisa de que DIN ten outro número de teléfono, que facilita acto seguido. 

Tras tres intentos infrutuosos, Joaquín Montes fillo ponse ao teléfono de DIN e ante a pregunta de si na compañía non sorprendeu a coincidencia entre as necesidades da Deputación e os modelos que vendían, aduce que só é un empregado e que dará conta das preguntas ao conselleiro delegado, Víctor Vázquez, que ata a data non

respondeu. Tamén di que "non é correcto" que el sexa administrador de DIN ou que o seu pai sexa o dono. Varela e o xefe de Contratación do ente provincial recalcan, por outra banda, que o prego estivo exposto ao público e non recibiu alegacións e relatan que houbo interesados potenciais no concurso que renunciaron polo axustado do orzamento.

FONTE: EL PAIS.